De wierde van Wierum

De wierde van Wierum moet al omstreeks 400 voor Christus bewoond zijn geweest, maar pas vanaf de zevende eeuw kon dat ook het gehele jaar door. Door de wierde steeds verder op te hogen beschermden de bewoners zich tegen dreigende overstromingen. Er verscheen een kerk, waarschijnlijk al in de dertiende eeuw, die weer verdween in de negentiende. Aan het begin van de twintigste eeuw begonnen de afgravingen. Vruchtbare grond werd verkocht en naar arme zandgronden afgevoerd. Van de wierde restten uiteindelijk nog slechts het kerkhof en een boerderij. Deze situatie bleef zo tot aan het begin van deze eeuw. De herstelwerkzaamheden die toen aanvingen moesten, met baggerslib uit het Reitdiep, de oude, dat wil zeggen negentiende-eeuwse vorm weer terugbrengen.
Deze renovatie is inmiddels voltooid; anno 2010 is de wierde opnieuw opgenomen in het omringende land. Op de oude begraafplaats is de rust teruggekeerd, je kunt er weer opgaan in de ruimte en tegelijkertijd de doden herdenken.

De dichters Jane Leusink en Remco Ekkers hebben collega-dichters gevraagd hun stem te willen geven aan deze bijzondere wierde. Gevolg aan deze oproep gaven onder anderen Frans Budé, Maria van Daalen, Daniël Dee, Tom van Deel, Aly Freye, Edwin Fagel, Hans Groenewegen, Petra Else Jekel, C.O. Jellema (bij monde van diens nalatenschapbeheerder Gerben Wynia), Hester Knibbe, Rutger Kopland, Anton Korteweg, Suze Sanders, Hedwig Selles, Jan Siebo Uffen, Marjoleine de Vos, Victor Vroomkoning, Nina Werkman, Atze van Wieren. Hun bijdragen vindt u in deze bundel Wierde van Wierum.