Lucie, een elegante vrouw, verblijft in de Alpen voor haar gezondheid. Over de aandacht van mannen heeft ze niet te klagen, maar in het hotel waar ze logeert valt haar oog op de jonge kelnerin Anna. Hun liefdesavontuur volgt een zeer kronkelend pad, waarbij de familie van Lucie bepaald niet rustig toekijkt. In de roman behandelt Vestdijk de liefde tussen de twee vrouwen zeer genuanceerd. Daarbij heeft hij een scherp oog voor de effecten van deze plotselinge relatie, die het gezinsleven van Lucie geheel ontregelt. Zoals altijd analyseert Vestdijk de emoties haarscherp en schrikt hij er niet voor terug enkele sensationele wendingen in het boek op te nemen, die de roman nog boeiender maken. Vestdijk brengt het hotelbestaan in een bergdorp overtuigend tot leven.

Een Alpenroman verscheen voor het eerst in 1961 en bracht de recensenten in verwarring. Trouw reageerde nog geschokt over deze ‘verboden vorm van geslachtelijke liefde’. Het Algemeen Handelsblad schreef: ‘Dit boek is ziek, zo ziek.’

Deze heruitgave bevat een toelichting door Doeke Sijens. Voor Tzum maakte hij een veelgeprezen serie over de historische romans van Vestdijk.

Regenboogreeks

Uitgeverij kleine Uil start met een reeks klassiekers uit de lhbt-literatuur. Romans die het waard zijn om opnieuw uitgegeven te worden. Oorspronkelijk Nederlandse romans én vertalingen komen in een klassiek vormgegeven reeks op de markt zodat ook nieuwe generaties kunnen leren en genieten van een rijke literaire historie.

In de pers:

‘Goed nieuws: Een Alpenroman is heruitgegeven.’
Literair Nederland

‘Nu, zestig jaar later, valt op hoe genuanceerd en invoelend Vestdijk de relatie tussen de twee vrouwen heeft beschreven.’
Joep van Ruiten in het Dagblad van het Noorden

‘Het doorslaggevende bewijs dat we nooit mogen ophouden het over Simon Vestdijk te hebben.’
Christophe Vekeman bij Pompidou

‘Met deze mooie roman is Vestdijk, ook vijftig jaar na zijn dood, nog altijd in staat om mensen een hart onder de riem te steken als ze in de verdrukking dreigen te komen in een wereld vol achterhaalde opvattingen.’
Ronald Ohlsen op Tzum