In Nederland lijden al ongeveer 250.000 mensen aan het dementiesyndroom, waarvan een groot deel aan de ziekte van Alzheimer. Het dementiesyndroom leidt tot geleidelijke achteruitgang van diverse hersenfuncties. Het is alsof de demente persoon langzaam, heel langzaam van de wereld wegglijdt. Sommigen verzetten zich tegen dat afglijden door protest of door camouflage, anderen ondergaan het proces heel rustig en er zijn er ook die graag wat sneller willen verdwijnen, maar die soms door verwanten of geneesheren worden vastgehouden.

Het aantal dementerenden neemt nog toe. Dat heeft alles te maken met het feit dat we gewoon allemaal ouder worden. Er is geen reden het lijden aan dementie en de patiënten weg te moffelen.

Er is vooralsnog geen remedie, we moeten ermee leren leven. En met z’n allen vooral goed met de lijders leren omgaan.

In deze bundel tekent Cees Bolle in woorden ervaringen bij zo’n vele jaren durend proces van wegglijden.

Voor Femie was een bezoek aan het atelier van Jan Steen (beeldhouwer, tekenaar, schilder) in Den Andel steeds een feest. Zij hield van zijn expressieve ranke beelden en zijn emotionele scherpe schetsen, zo geheel ook passend bij zijn leven en uitstraling. Het is dan ook prachtig dat hij onmiddellijk bereid was vanuit eigen gevoelens tekeningen te maken voor deze bundel.