Alfred Oosterman legde alledaagse taferelen op straat vast met zijn camera en daar schreef Marjolein Scherphuis zeer korte verhalen bij. Had kunnen zijn is het fraaie resultaat. Op verzoek van het Dagblad van het Noorden maakte Alfred Oosterman bijgaand duo-zelfportret. Joep van Ruiten schreef voor de krant wat daar had kunnen zijn:

‘Toen ze hem leerde kennen en hij over zijn vrije werk vertelde, toen ze zijn foto’s onder ogen kreeg, gebeurde er iets. Een normaal mens zou zeggen dat er bij haar een luikje openging, dat er een lampje begon te branden, dat sprake was van een klik. Zij zag een uitdaging, een mogelijkheid. Allemaal clichés. In werkelijkheid vulde haar hoofd zich met verhalen bij beelden. Niets bijzonders welbeschouwd, maar toch een wonder.

Het was eruit voor ze er erg in had: ‘Als wij nu eens samen…’. Ze schrok eerst van de gedachte. Daarna van het werk wat het met zich mee zou kunnen brengen. Schoon en droog werk, dat wel. Ze had opnieuw naar zijn foto’s gekeken. Gewone mensen, in gewone situaties. Op straat. Bezig. Spelend. Pratend. Whatsappend. Daar kwamen de verhalen weer.’

Lees het hele stuk hier.