De gespreksflarden die dichter Jan Glas hoort in de straten van Groningen deelt hij ter plekke met z’n mobieltje op Facebook, wachtend op reacties en likes, en die komen er altijd. De flarden hebben een duidelijke poëtische lading. Door het fragmentarische karakter van de zinnen krijgt de lezer de vrijheid het grotere verhaal zelf in te vullen. De flarden werpen slechts heel kort een licht op al die levens. Fictie heeft hierbij het nakijken, de werkelijkheid vertelt zichzelf grappiger, directer, absurder en wanhopiger dan een schrijver ooit zou kunnen bedenken.

Al die fragmenten samen vertellen het verhaal van de Stadjers. Met hetzelfde mobieltje maakt Glas stadsfoto’s die hij shared op Instagram. Social media rules! De foto’s in dit boekje zijn het decor bij de teksten. Sociale media is vooral uiterst vluchtig, teksten en foto’s zakken met een noodvaart uit beeld. In Flarden wordt een deel van de straatvangsten van Jan Glas in een blijvende vorm gegoten.